Zrozumienie PTSD i alkoholizmu u weteranów

„Idzie teraz grupa ludzi, która chce nas wszystkich zabić”. W swoim poruszającym przemówieniu na temat radzenia sobie z zespołem stresu pourazowego po oddelegowaniu do Afganistanu w 2009 roku Brandon opisuje przerażającą świadomość, której doświadczył podczas pierwszych doświadczeń bojowych. To traumatyczne wydarzenie pozostawiło w nim emocjonalne rany, które zamieniły codzienne sytuacje w wyzwalacze intensywnych reakcji emocjonalnych.

Niestety, doświadczenie Brandona odzwierciedla powszechną rzeczywistość wielu weteranów, często prowadzącą do nadużywania substancji psychoaktywnych. Co łączy służbę wojskową z alkoholizmem? Czy VA uznaje alkoholizm za niepełnosprawność? Przeanalizujmy te ważne pytania.

Ukryte blizny: alkoholizm u weteranów

Większość cywilów nie jest w stanie pojąć okropności wojny. Jednak dla tysięcy tych, którzy służyli, skrajny strach, ból i śmierć były codziennością. Te doświadczenia pozostawiają trwałe ślady – nie tylko obrażenia fizyczne, ale także niewidoczne rany psychiczne.

Nadużywanie alkoholu przez weteranów często wynika z traumy, która utrzymuje się długo po tym, jak ucichnie pole bitwy. Podczas gdy życie cywilne toczy się naprzód, umysł pozostaje uwięziony w koszmarach z przeszłości i stara się przetworzyć to, co się stało.

Co to jest zespół stresu pourazowego?

W swojej książce „The Evil Hours: A Biography of Post-Traumatic Stress Disorder” David Morris opisuje niszczycielski wpływ zespołu stresu pourazowego: „Trauma niszczy tkaninę czasu. W normalnym czasie przechodzisz z jednej chwili do drugiej… Po traumie możesz poruszać się w kółko i czuć się wciąganym do tyłu…”

Z psychologicznego punktu widzenia zespół stresu pourazowego (PTSD) to stan zdrowia psychicznego, który może rozwinąć się po doświadczeniu lub byciu świadkiem traumatycznych wydarzeń. U każdej osoby objawia się to inaczej i często przyczynia się do alkoholizmu wśród weteranów i innych osób, które przeżyły traumę.

Co powoduje zespół stresu pourazowego?

Jak zauważa felietonista „New York Timesa” David Brooks w „The Moral Injury”, u ludzi zazwyczaj nie występuje wysoki wskaźnik zespołu stresu pourazowego po klęskach żywiołowych. Zamiast tego podąża za moralnymi okrucieństwami. Żołnierze narażeni na deprawację wynikającą z walki doświadczają wyjątkowych objawów – tego, co Brooks nazywa „wypędzającym kataklizmem duszy”.

W przypadku weteranów traumatyczne czynniki wyzwalające obejmują narażenie na walkę, wojskowy uraz seksualny lub utratę towarzyszy.

Rozpoznawanie objawów PTSD

Cechą charakterystyczną PTSD są trwałe wspomnienia, które zakłócają codzienne życie i utrudniają dalszy rozwój. Typowe objawy obejmują:

• Retrospekcje: nagłe, żywe przeżycie traumatycznych wydarzeń wywołane wspomnieniami, rozmowami, wiadomościami, a nawet zapachami
• Koszmary: Trauma odtwarzająca się w snach, zwiększająca stres w ciągu dnia i zakłócająca sen
• Nadmierna czujność: ciągła czujność, jak opisuje Judith Lewis Herman w „Trauma and Recovery” – układ nerwowy pozostaje stale przygotowany na niebezpieczeństwo
• Unikanie: Unikanie przypomnień o traumie, które mogą przynieść efekt przeciwny do zamierzonego
• Zmiany nastroju i funkcji poznawczych: zmiany energii, stabilności nastroju i wydajności zadań, ze zwiększoną drażliwością lub wybuchami emocji

Jak powszechne jest PTSD i używanie substancji psychoaktywnych u weteranów?

Badania pokazują, że wśród weteranów powszechne jest zaburzenie związane z używaniem alkoholu (AUD). Demografia odgrywa rolę — AUD występuje częściej u mężczyzn, a około 90% weteranów otrzymujących leczenie VA AUD to mężczyźni, co odpowiada rozkładowi płci w populacji weteranów.

Według danych NIH 65% weteranów zgłaszających się na leczenie zaburzeń związanych z używaniem substancji psychoaktywnych podaje alkohol jako swoją główną substancję, chociaż niektórzy mogą zaniżać deklarację zażywania innych narkotyków ze względu na piętno lub problemy zawodowe.

Co najmniej 7% weteranów doświadcza zespołu stresu pourazowego (PTSD), chociaż liczba ta jest prawdopodobnie niedoszacowana. Wśród weteranów operacji Iraqi Freedom i Enduring Freedom 15% doświadczyło w zeszłym roku zespołu stresu pourazowego, a 29% doświadczy go w ciągu swojego życia. Oddelegowani weterani są trzykrotnie bardziej narażeni na wystąpienie zespołu stresu pourazowego (PTSD) niż pracownicy nieoddelegowani.

Wskaźniki są wyższe wśród weteranów – 19% kobiet korzystających z VA ma zdiagnozowany zespół stresu pourazowego w porównaniu z 10% mężczyzn, częściowo z powodu wyższego wskaźnika wojskowych urazów seksualnych (zgłaszanych przez 1 na 3 kobiety w porównaniu z 1 na 50 mężczyzn korzystających z usług VA).

Przy ponad 2,5 miliona żołnierzy rozmieszczonych od 11 września zespół stresu pourazowego osiągnął rozmiary epidemii wśród weteranów. Konsekwencje są druzgocące: Instytut Leczenia Traumy Szkoły Medycznej UNC donosi, że w USA co 80 minut jeden weteran umiera w wyniku samobójstwa.

Oceny niepełnosprawności VA w związku z problemami związanymi z alkoholem

VA wykorzystuje oceny procentowe do klasyfikowania niepełnosprawności związanej z walką, przy czym wyższe wartości procentowe wskazują na większe upośledzenie i kwalifikowalność do odszkodowania.

Chociaż sam alkoholizm nie jest uważany za pierwotną niepełnosprawność związaną z VA, rozpoznawane są jego konsekwencje zdrowotne i leżący u jego podstaw zespół stresu pourazowego (PTSD). Na przykład weteran z 50% wskaźnikiem zespołu stresu pourazowego może wzrosnąć do 70% ze względu na wpływ alkoholu na zdrowie.

Związek między nadużywaniem alkoholu a zespołem stresu pourazowego (PTSD).

Badania ujawniają silny związek między zespołem stresu pourazowego a alkoholizmem u weteranów. Osoby z zespołem stresu pourazowego (PTSD) są bardziej narażone na zaburzenia związane z używaniem alkoholu niż osoby bez tego zaburzenia. Na tę relację składa się kilka czynników:

1. Impaired Coping Skills

Zespół stresu pourazowego związany z walką często powoduje przytłaczające poczucie winy. Jak wyjaśnia David Brooks, wielu weteranów „poczuwa się winnych, ponieważ żyli, podczas gdy inni umierali… Samopotępienie może być paraliżujące”.

Do poczucia winy dochodzi strach, złość i beznadzieja. Natrętne wspomnienia i nadmierne pobudzenie sprawiają, że radzenie sobie z tymi emocjami wydaje się niemożliwe. Bez odpowiedniego wsparcia psychologicznego alkohol może wydawać się szybkim rozwiązaniem, chociaż zapewnia jedynie chwilową ulgę, zanim emocje powrócą z większą intensywnością.

2. Neurobiological Factors

Jak opisuje weteran Jake Wood w „Among You”, walka i zespół stresu pourazowego zmieniają biologię emocjonalną: „Nie jesteś już człowiekiem, z tymi wszystkimi głębiami i wzlotami… Mój umysł zamknął to wszystko w sobie”.

To emocjonalne odrętwienie odzwierciedla wyczerpanie się dopaminy, powszechne zarówno w przypadku zespołu stresu pourazowego, jak i alkoholizmu. Trauma zmienia system nagród w mózgu, przez co trudno jest doświadczyć radości. Alkohol tymczasowo zwiększa poziom dopaminy i endorfin, ale długotrwałe używanie prowadzi do zmniejszenia naturalnej produkcji, pogłębiając oba schorzenia.

3. Social Isolation

Być może najbardziej paraliżującym skutkiem wspomnień wojennych jest głęboka samotność. Jak pisze Wood: „Nie czuję emocjonalnego związku z tymi na pozór ludzkimi gestami. Nie ma mnie tam, ponieważ nigdy nie opuściłem Afganistanu”.

Ta izolacja tworzy spiralę spadkową – wycofywanie się z życia, zamiast szukać połączenia. Kiedy wkracza alkohol, spirala przyspiesza: picie w celu poradzenia sobie zwiększa izolację, co napędza dalsze picie.

Drogi do wyzdrowienia z PTSD i AUD

Chociaż zespół stresu pourazowego i zaburzenia związane z używaniem alkoholu mogą wydawać się pułapkami nieuniknionymi, wyzdrowienie jest możliwe. Wiele osób znalazło drogę do uzdrowienia dzięki następującym metodom:

• Poszukaj profesjonalnej pomocy: Proszenie o wsparcie pokazuje siłę, a nie słabość. Jak zauważa Joan Beder, opiekę psychiatryczną powinniśmy traktować rutynowo – porównywalnie do badań fizykalnych – zwłaszcza, że ​​stawką jest życie.
• Znajdź społeczność: oba warunki rozwijają się w izolacji. Grupy wsparcia za pośrednictwem organizacji takich jak Veterans Health Administration i Veterans of Foreign Wars zapewniają zasoby i społeczność, przypominając, że nie jesteś sam.
• Odbuduj życie stopniowo: odkryj na nowo stare zainteresowania, bierz udział w zajęciach lub przeglądaj podcasty i audiobooki. Zacznij od małych codziennych kroków w kierunku działań, które przynoszą znaczenie i wzbogacają.

Nadzieja poza PTSD i AUD

Pamiętaj, że zarówno zespół stresu pourazowego, jak i zaburzenia związane z używaniem alkoholu są stanami chorobowymi. Choć zajęcie się nimi wymaga osobistego zaangażowania, rozwijanie tych zmagań nigdy nie jest twoją winą. Nie musisz stawić im czoła samotnie – powrót do zdrowia jest możliwy, a Quietmate jest tutaj, aby wspierać Twoją podróż ku nadziei i odnowionej radości.