Dlaczego funkcjonariusze policji borykają się z kryzysem psychicznym i uzależnieniem od substancji psychoaktywnych

W swoim przemówieniu na konferencji TEDx pt. „Dlaczego pomyślna reforma policji musi rozpocząć się w gabinecie terapeuty” były funkcjonariusz John Monaghan wspomina swoje pierwsze aresztowanie. Po dumnym zatrzymaniu sprawcy przemocy domowej jego sierżant zauważył: „Dobra robota, Dick Tracy, ale nie brzmi to dla mnie jak fizyka rakietowa”. Przesłanie było jasne: łapanie przestępców to rutynowa praca, a Monaghan był w tym dobry. Jednak wiele lat później stanął w obliczu zespołu stresu pourazowego (PTSD) i nadużywania substancji psychoaktywnych – problemów zbyt powszechnych wśród organów ścigania.

Policjanci dwa do trzech razy częściej umierają w wyniku samobójstwa niż podczas pełnienia obowiązków służbowych. „Cisza i brawura wokół tego dosłownie nas zabijają” – mówi Monaghan. Wiele osób dźwiga niewidzialne ciężary jeszcze długo po przejściu na emeryturę. „Kiedy przejdziesz na emeryturę, oddajesz broń i odznakę, ale ten plecak z kamykami, które teraz przypominają głazy – zabierasz to ze sobą”.

Statystyki: niepokojący obraz

Badanie „Cena, jaką płacą” przeprowadzone przez Karen Rodwill Solomon i Jeffreya M. McGilla ujawnia alarmujący poziom nadużywania alkoholu i substancji psychoaktywnych wśród funkcjonariuszy: 23% w porównaniu z 8,2% w populacji ogólnej. Narażenie na przemoc zwiększa ryzyko PTSD, a połączenie PTSD i nadużywania substancji zwiększa ryzyko samobójstwa dziesięciokrotnie.

• 20–30% funkcjonariuszy ma problem z nadużywaniem substancji psychoaktywnych. Przy liczbie ponad 700 000 amerykańskich funkcjonariuszy oznacza to, że wielu z nich ma trudności prywatne.
• 17% zgłasza niekorzystne skutki spożywania alkoholu, przy czym odsetek ten jest podobny wśród mężczyzn i kobiet.
• W jednym badaniu 40% przyznało się do picia na służbie.
• Upijanie się jest częstszym zjawiskiem wśród funkcjonariuszy niż wśród ogółu społeczeństwa.
• 1 na 4 funkcjonariuszy rozważał samobójstwo – odsetek ten jest czterokrotnie wyższy niż wśród strażaków.
• 7–19% wykazuje objawy PTSD w porównaniu z 3,5% populacji ogólnej.

Dlaczego policja zbiera tak duże żniwo

Funkcjonariusze bezpośrednio mierzą się z przemocą „spowodowaną przez człowieka”. Podczas gdy klęski żywiołowe powodują rozległe szkody, traumy spowodowane przez człowieka pozostawiają głębsze blizny psychiczne. Policja codziennie mierzy się z tą ciemnością, często bez zdrowego ujścia dla stresu.

Na wielu oddziałach odradza się szukanie pomocy, a picie staje się normą. Wyczerpujące godziny, brak snu i ciągłe narażenie na traumę tworzą cykl, w którym stres prowadzi do problemów ze zdrowiem psychicznym i używania substancji psychoaktywnych, które z kolei stają się dodatkowymi czynnikami stresogennymi.

Oficer Joe Peterson opisał ten efekt: „Walczysz z potworami tak długo, że stajesz się potworem. A ja stałem się potworem”.

PTSD: Duchy pracy

W wyniku brutalnych spotkań funkcjonariusze zadają sobie pytanie: „Dlaczego to się stało?” Z biegiem czasu te pytania nabierają wagi. Wiele osób bagatelizuje objawy PTSD, pogarszając ich stan. Chociaż „rozwój potraumatyczny” jest możliwy, wymaga on wsparcia i leczenia – czego często brakuje w kulturze policyjnej.

Kultura policyjna: picie i cisza

Picie odgrywa często kluczową rolę w życiu społecznym policji, wzmacniając koleżeństwo, ale także umożliwiając niezdrowe radzenie sobie. Wielu funkcjonariuszy postrzega opiekę psychiatryczną jako oznakę słabości w obawie przed konsekwencjami zawodowymi.

Jeden z funkcjonariuszy powiedział: „To przerwa w karierze [wizyta u psychologa]. Zdaję sobie sprawę, że może to mieć szkodliwy wpływ na twoją karierę”. Inny martwił się, że zostanie uznany za „niezdolnego do pełnienia obowiązków”. To piętno uniemożliwia wielu osobom szukanie pomocy, która mogłaby uratować ich karierę i życie.

Specjalne wyzwania dla kobiet

Kobiety pracujące w policji muszą się wykazać dodatkową presją. Jedna z funkcjonariuszek wyjaśniła: „Gdybym kiedykolwiek powiedziała, że ​​pójdę do psychologa, pogorszyłabym sytuację… Muszę być silna, żeby pokazać, że potrafię pokroić musztardę”.

Funkcjonariuszki upijają się z taką samą częstotliwością jak mężczyźni – w przeciwieństwie do ogółu populacji, gdzie kobiety piją mniej. Częściowo wynika to z przyjęcia „norm męskich oficerów”. Ponieważ kobiety metabolizują alkohol w inny sposób, stwarza to większe ryzyko dla zdrowia, tworząc podwójne wiązanie: pije, aby się dopasować, ale boi się oceny za szukanie pomocy.

Strategie zmian

Międzynarodowe Stowarzyszenie Szefów Policji zaleca kilka podejść mających na celu poprawę dobrostanu funkcjonariuszy i bezpieczeństwa publicznego.

• Zmień kulturę policji: Normalizuj kontrole zdrowia psychicznego. Przełożeni powinni zostać przeszkoleni w zakresie rozpoznawania funkcjonariuszy mających trudności i zachęcania do opieki. Zastąp imprezy towarzyskie skupione na piciu trzeźwymi alternatywami, takimi jak sport lub spotkania rodzinne.
• Promuj rozmowę: Wprowadź raporty dotyczące krytycznych incydentów, umożliwiając funkcjonariuszom wspólne przepracowanie traumy, podobnie jak wojownicy dzielą się historiami przy ognisku.
• Rodziny wspierające: Włącz rodziny oficerów do systemów wsparcia, ponieważ to one również dźwigają emocjonalny ciężar pracy.

Wniosek

Jak zauważają Solomon i McGill: „Społeczeństwo potrzebuje bohaterów, ale większość policji nie chce zostać bohaterami; chcą być mężczyznami i kobietami wykonującymi swoją pracę. Chcą być wspierani i zrozumiani”.

Zrozumienie i wsparcie muszą zaczynać się wewnątrz. Zdrowsi urzędnicy państwowi prowadzą do zdrowszych społeczności. Jeśli masz trudności, Quitmate jest tutaj, aby Ci pomóc. Dołącz do naszej wspierającej społeczności na całodobowym forum, aby dzielić się doświadczeniami i znajdować zachętę.